چرا سه بعدی نمی تواند به عقب برگردد؟

چرا سه بعدی نمی تواند به عقب برگردد؟ - تجزیه و تحلیل تنگناهای فنی و روندهای آینده

در سال های اخیر، فناوری سه بعدی به طور گسترده در فیلم، تلویزیون، بازی، واقعیت مجازی و سایر زمینه ها استفاده شده است، اما کاربران اغلب یک پدیده عجیب را می یابند: اجرای عملیات "بازگشت" در چشم انداز سه بعدی دشوار است. این مقاله موضوعات داغ و مطالب داغ در اینترنت را در 10 روز گذشته ترکیب می کند تا دلایل این پدیده را از سه بعد اصول فنی، تجربه کاربر و وضعیت موجود صنعت بررسی کند.

1. محدودیت های اصول فنی

فناوری سه بعدی اساسا با شبیه سازی اثر اختلاف منظر چشم انسان، جلوه ای سه بعدی ایجاد می کند. در زیر مقایسه‌ای از پارامترهای اصلی فناوری‌های سه بعدی رایج فعلی ارائه شده است:

همانطور که از جدول مشاهده می شود، بیشتر فناوری های سه بعدی سطح مصرف کننده با محدوده اختلاف منظر و زاویه دید ثابت محدود شده اند و نمی توانند مانند دنیای واقعی آزادانه به عقب بروند. مثل این است که بخواهید از طریق سوراخ کلید به داخل اتاق نگاه کنید - شما می توانید داخل را ببینید، اما در واقع نمی توانید داخل آن راه بروید.

2. چالش های تجربه کاربر

با توجه به بحث داغ شبکه های اجتماعی در 10 روز گذشته، مهمترین نکات دردناک کاربران در مورد تجربه سه بعدی عبارتند از:

تحقیقات علوم اعصاب نشان می‌دهد که وقتی بازخورد بصری با حس عمقی (مانند سیستم دهلیزی) مطابقت نداشته باشد، مغز درگیری‌های شناختی ایجاد می‌کند که علت اصلی ناراحتی ناشی از «نمی‌توان عقب‌نشینی» است.

3. جهت دستیابی به موفقیت در صنعت

راه‌حل‌های نوآورانه‌ای که اخیراً توسط رسانه‌های فناوری در معرض دید قرار گرفته‌اند ممکن است بتوانند این مشکل را حل کنند:

4. چشم انداز آینده

از منظر منحنی توسعه فناوری، "عقب نشینی سه بعدی" واقعی به سه پیشرفت کلیدی نیاز دارد:

1.آمیختگی ادراک چندوجهی: به طور یکپارچه اطلاعات دیداری، شنیداری و لمسی را یکپارچه کنید

2.بازسازی میدان نور پویا: محاسبه بیدرنگ انتشار نور برای همه زوایای دید

3.سازگاری عصبی بیولوژیکی: مغز را برای پذیرش قوانین فضای مجازی آموزش دهید

نزدیکترین راه حل در حال حاضر، الگوریتم «چشم انداز معکوس» است که توسط تحقیقات مایکروسافت پیشنهاد شده است، که به کاربران اجازه می دهد با پیش محاسبه اطلاعات هندسی صحنه، «گام به عقب بروند» و در محدوده محدودی مشاهده کنند. این فناوری در نمونه اولیه HoloLens 3 آزمایش شده است و تاخیر در 11 میلی ثانیه کنترل می شود.

نتیجه گیری

ماهیت سه بعدی که نمی توان از آن عقب نشینی کرد، ساده سازی واقعیت توسط فناوری است. همانطور که یکی از توسعه دهندگان گفت: "ما جهان را خلق نمی کنیم، بلکه پروتکلی برای مشاهده جهان می نویسیم." با افزایش قدرت محاسباتی و پیشرفت حسگرها، این محدودیت در نهایت شکسته خواهد شد - تا آن زمان، مرز بین دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی واقعا ذوب خواهد شد.